مقایسه یافته های درمان با داروهای ضد تیروئید، ید رادیواکتیو و جراحی در بیماران مبتلا به هیپرتیروئیدی

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسی سه روش درمانی (داروهای ضدتیروئید، ید رادیواکتیو و جراحی) در بیماران مبتلا به کم کاری تیروئیدی و مقایسه ی یافته های آن ها بود. مواد و روش ها: ابتدا سابقه ی پزشکی 1022 بیمار (سال 84-1378) بررسی گردید و داده های تن سنجی، زمان شروع بیماری و تخمین وزن تیروئید در حین معاینه، قبل و بعد از درمان، آزمون های عملکرد تیروئید، زمان بروز عود، زمان بروز هیپوتیروئیدی و عوارض جانبی ناشی از هر شیوه ی درمانی استخراج و آنالیز شد. یافته ها: در گریوز، یوتیروئیدی بدون عوارض جانبی پس از درمان طولانی مدت با داروهای ضدتیروئید 6/39% در مدت 16±31 ماه پی گیری، پس از درمان با ید رادیواکتیو 18% در مدت 11±30 ماه پی گیری و پس از درمان جراحی 7% در 13 ماه پی گیری مشاهده گردید که از نظر آماری معنی دار بود (001/0>(p. در گواتر مولتی ندولار سمی، یوتیروئیدی پس از 19±29 ماه پی گیری بعد از درمان با ید رادیواکتیو 33% و پس از 12±18 ماه پی گیری پس از جراحی 29% بود که از نظر آماری معنی دار نبود (363/0=p). عوارض جراحی در گواتر مولتی ندولار سمی، 36% به دست آمد. در آدنوم توکسیک، یوتیروئیدی پس از درمان با ید رادیواکتیو 70٪ در مدت10±27 ماه پی گیری و پس از جراحی 75% در مدت 8±16 ماه پی گیری به دست آمد (502/0=p). عوارض جراحی در بیماران آدنوم توکسیک عمل شده مشاهده نشد. نتیجه گیری: درمان طولانی مدت با داروهای ضدتیروئیدی اقدام ارجح درمانی در گریوز است. در گواتر مولتی ندولار سمی با توجه به میزان عوارض جانبی بالای ناشی از جراحی ید رادیواکتیو درمان ارجح است.